♥ آدم هايى هستند در زندگى تان؛نمى گويم خوبند يا بد...چگالى وجودشان بالاست...افکار، حرف زدن، رفتار،محبت داشتن شان و هر جزئى از وجودشان امضادار است...
جملات زیبا، تکان دهنده و به یاد ماندنی 33Reviewed by Meisam Mohammadi on Sep 1Rating: 5.0جملات زیبا، تکان دهنده و به یاد ماندنی 33خوبی را آرزو می کنم برای آن هایى که یاد نگرفتند بد باشند... "مثل تــــــو"
♥ آدم هایى هستند در زندگى تان؛
نمى گویم خوبند یا بد…
چگالى وجودشان بالاست…
افکار،
حرف زدن،
رفتار،
محبت داشتن شان
و هر جزئى از وجودشان امضادار است…
یادت نمى رود
“هستن هایشان را…”
بس که حضورشان پر رنگ است.
ردپا حک مى کنند، این ها روى دل و جانت…
بس که بلدند “باشند”…
این آدم ها را، باید قدر بدانى…
وگرنه دنیا پر است از آن دیگرهاى
بى امضایى که شیب منحنى حضورشان، همیشه ثابت است…
بعضی از آدم ها ترجمه شده اند.
بعضی از آدم ها فتوکپی آدم های دیگرند.
بعضی از آدم ها با چند درصد تخفیف به فروش می رسند.
بعضی از آدم ها فقط جدول و سرگرمی دارند.
بعضی از آدم ها خط خوردگی دارند.
بعضی از آدم ها را چند بار باید بخوانیم تا معنی آن ها را بفهمیم.
و بعضی از آدم ها را باید نخوانده کنار گذاشت.
از روی بعضی از آدم ها باید مشق نوشت و از روی بعضی از آدم ها جریمه…
♥ خوبی را آرزو می کنم
برای آن هایى که یاد نگرفتند بد باشند…
“مثل تــــــو”
♥ بعضی ها دور عشق خط می کشند…
و بعضی ها روی آن…
بعضی ها به پای هم پیر می شوند…
و بعضی ها به دست هم…
و…
بعضی ها با هم جورند ولی جفت نیستند…
♥ این همه که رفتیم به کجا رسیدیم
شاید صلاح امروزمان درسکون است ایستایی،
گاهی لازم است که بایستیم،
و نگاهمان را به افق دوردست بیندازیم
در حالی که گذشته های دور و نزدیک به بدرقه مان می آیند…
♥ دردت به جانم!
از پوست و گوشتم بگذر
استخوان هایم را
کنار بزن
و با چشم خودت ببین
عطر تو
مثل خون
در تنم
جریان دارد.
♥ دردت به جانم
این همه شعر نوشتم
آنچه می خواستم نشد.
زمزمه کردم
ورد خواندم
فریاد کشیدم
دِل زدم
نشد آنچه می خواستم.
پاره کردم
آتش زدم
دوباره نوشتم
نشد که نشد!
راستش را بخواهی
تو چیز دیگری بودی
دردت به جانم
بگو تو را که نوشت
که سرنوشت مرا
کاغذی سیاه کرد؟
بگو!
♥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮﻭﺩ…!
ﻫﻤﺴﻔﺮ “ﺭﺍﻩ” ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ…
ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭ “ﺁﻩ” ﻣﻦ ﮐﻪ می شود…
♥ برخی آدم ها فقط به این دلیل وارد زندگی تان می شوند که به شما بیاموزند چگونه کسی را فراموش کنید…
♥ اگه گذشته بهت زنگ زد، بذار بره رو پیام گیر چون حرف تازه ای واسه گفتن نداره…
♥ ﺗﻮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ ﺑﻮﺩﯼ
ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﯼ ﻣﺎﻧﺪﻧﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ…
♥ کاش فقط دوستم بودی!
عشق تنها حماقتی بود که تنهاترمان کرده است…
♥ این روزهـــا فقط کــافیه کمــی حضور نداشته باشـــی…
فرامــوشـت نمی کـــــــنن!
بلــــــکه برات یه جایـــــگزین انتـخاب می کنن که ســرگرم بشــن…
بعد تــو دلشــون میــگن گــور باباش که نیـــست…
♥ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ
ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ!
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿ ﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺸﮑﯿﻞ می دهند:
ﻣﺪﺭﺳﻪ… ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ… ﮐﺎﺭ…
ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺬﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ!
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ این که ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ می خواستیم ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ…
♥ عظمت نصیب کسانی می شود که در اشتیاق رسیدن به هدف های عالی می سوزند.
♥ گاهی وقت ها دادن یه شانس دوباره به کسی مثل دادن یه گلوله اضافه ست برای این که بار اول نتونست تو رو خوب هدف بگیره…
♥ به کسی بگو رفیق که اگه صد نفر بدت رو گفتن نظرش نسبت عوض نشه…
♥ لازم نیست یکدیگر را “تحمل” کنیم…
کافیست همدیگر را “قضاوت” نکنیم…
لازم نیست برای “شاد کردن” یکدیگر تلاش کنیم…
کافیست بهم “آزار” نرسانیم…
لازم نیست دیگران را “اصلاح” کنیم…
کافیست به “عیوب” خود بنگریم…
لازم نیست حتی یکدیگر را “دوست” داشته باشیم…
فقط کافیست “دشمن” هم نباشیم…
آری در کنار هم شاد بودن و با آرامش زیستن…
ســــــخت ســــــاده اســــــت!
♥ حس بودنت قشنگ ترین حس دنیاست
تو که باشی…
هر روز را… نه!
هر ثانیه را… عشق است…
♥ امروز با “بی تو” بودن گذشت، خوش به حال “یادم” که همیشه با توست…
♥ چرا بودنت جور نمی شود؟! من که تمام پازل های تنهاییم را درست چیده ام…
♥ گاه گداری سفر کن به حوالی دلت؛ شاید از جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد…
♥ چقدر سخته در تنهایی خود صدای پاهات باهات حرف بزنه و فقط بهت بگن برو، برو، برو…
♥ بغض می کنم؛ روزهایی که سهم مان از هم، فقط یک یادش بخیر ساده باشد…
♥ برف را دوست ندارم… چون همه از ردّ پایم می فهمند از کجای خیابان “تنها” شده ام!
♥ نردبان دلم شکسته است
می شود برای من دعاکنی؟
یا اگر خدا اجازه می دهد
کمی به جای من خدا خدا کنی؟
راستش دلم مثل یک نماز بین راه
خسته و شکسته است
می شود برای بی قراری دلم
سفارشی به آن رفیق با وفا کنی؟
♥ عاشقم،
اهل همین کوچه ی بن بست کـناری
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی
تو کجا؟
کوچه کجا؟
پنجره ی باز کجا؟
من کجا؟
عشق کجا؟
طاقتِ آغاز کجا؟
تو به لبخند و نگاهی…
منِ دلداده به آهی
بنشستیم،
تو در قلب و
منِ خسته به چاهی
گُنه از کیست؟
از آن پنجره ی باز؟
از آن لحظه ی آغاز؟
از آن چشمِ گنه کار؟
از آن لحظه ی دیدار؟
کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت، همه بر دوش بگیرم
جای آن یک شب مهتاب، تو را تنگ در آغوش بگیرم…
التماس دعا
| امتیاز : |
|
نتیجه : 5 امتیاز توسط 6 نفر مجموع امتیاز : 92 |
|